Natuurcampings Nederland

Op een van de weidse campingvelden van de Vier Bannen zitten Arie, Sjaan en dochter Inge van Hoorn heerlijk aan de koffie. De familie komt uit het drukke Gouda en mag gerust tot de inboedel worden gerekend. ,,We komen hier al 46 jaar”, zegt Sjaan, ,,nog voordat de ouders van Barry hier waren. We hadden voor deze camping gekozen omdat we gek waren op duiken. Dat hebben we heel lang gedaan. Prachtig joh, de natuur onder water. Misschien nog wel mooier dan erboven. In de eerste tien meter zie je van alles: vissen, slakken, kreeften, krabben, noem maar op. Echt prachtig!”

Margot en Joost uit Uden zijn een weekendje op Geelenhoof. Met goede vrienden en… een historische open Jeep. ,,Dat doen we elk jaar, een weekend met elkaar op stap”, zegt Margot. ,,De Jeep is uit 1957, Joost is er helemaal weg van. We logeren in een safaritent, die zijn hier echt te gek. Alles zit erin. Douche, toilet, keuken. Heerlijk, het is een beetje thuiskomen. We gaan zo met de kindjes zwemmen of naar de speeltuin. En daarna eten. Ik heb bami gemaakt. Dat gaat er na zo’n dagje wel in.”

Anja en Maarten zijn vijftien jaar geleden gestopt met werken. Vanaf dat moment hadden ze alle tijd om een plek te vinden om van te genieten. ,,Kennissen maakten ons op de Graspol attent”, herinnert Maarten zich. ,,Dus namen we de caravan mee en zijn gaan kijken. Nou, je bent zelf rond gelopen, alles is hier even mooi, schoon en rustig. Ik zeg je eerlijk: tien jaar geleden had ik dit nog niet gewild, maar nu geniet ik elke dag.”

Flip is al jaren vaste gast op De Uitwijk. Samen met familie en vrienden zit hij aan koffie met een taartje. ,,Ik ga ze maar niet allemaal aan je voorstellen, dan ben je voorlopig niet weg”, zegt hij. Het gezelschap lacht en prikt vrolijk verder in de zoete lekkernij voor de camper van Flip.

Aad is met zijn vrouw, zoon, schoondochter en drie van zijn dertien kleinkinderen én een achterkleinkind op De Grebbelinie. De geboren Scheveninger kwam met zijn vrouw hier terecht omdat het stel even dakloos was. Of beter: huisloos.

Ooit wilden ze een huisje kopen in Spanje. Maar toen Margot tegen haar Nico zei wat ze daar bij voelde, werd het toch maar Papendrecht en de caravan op het Groene Bos. ,,Margot zei: ‘Dan hebben we een huisje op een berg in Spanje en ga jij dood. Dan zit ik daar, en dan?’ Nou, toen hebben we de plannen maar een beetje aangepast.”

Suzanne is bijzonder. Zoals zoveel kinderen op De Ruimte. Het is, zegt haar moeder Petra, de enige plek waar ze haar dochter los durft te laten. ,,Waar ze ook is, iedereen kent haar. En ze kan dankzij de verharde paden ook overal naartoe, net als andere kinderen in hun rolstoelen en met skelters. Thuis hebben we dagbesteding, maar dit op de camping is een heel ander soort leven. Ik krijg hier zelf ook veel meer rust. Ik hoef hier niks.”

,,Neenee, daar wil ik niet mee worden geassocieerd! Wij komen uit Nijmegen, begrijp je?”. Campinggast Theo Janssen vergelijken met het clubicoon van Vitesse is geen goed idee, merken we snel na de goedbedoelde link. Dat is natuurlijk waar ook, NEC uit Nijmegen en Vitesse uit Arnhem, daar liggen nogal wat gevoeligheden. Maar gelukkig blijkt al snel dat ‘onze’ Theo een grapje maakt. ,,Natuurlijk kan me dat niks schelen, joh”, klinkt het lachend aan de boorden van de Waal. Want daar zijn we, op camping Waalstrand. Een adembenemende plek in het rivierenland.